Van 21 juli tot 14 augustus 2025 mochten wij met een groep van 24 vrijwilligers uit Nederland op reis naar Bolivia. Ons doel: een bemoedigingreis naar kindertehuis Casa de Esperanza in Caranavi. Het was inmiddels acht jaar geleden dat er voor het laatst vanuit Nederland een groep vrijwilligers was geweest, dus het voelde bijzonder om deze verbinding weer op te pakken.
Toen we daar aankwamen, zagen we met eigen ogen hoe het kindertehuis nog steeds doorgaat op het fundament dat 32 jaar geleden door Piet en Marijke Punt is gelegd. Het raakte ons om te zien hoe Casa de Esperanza zich heeft ontwikkeld en hoe ze, vanuit Gods liefde, steeds weer zoeken naar manieren om kinderen nieuwe kansen te geven.
Wat we mochten doen
We hebben samen veel verschillende dingen kunnen oppakken. Zo hielpen we mee bij de opbouw van het bakkerijproject, dat in de toekomst een belangrijke rol gaat spelen voor het kindertehuis. Ook hebben we ons ingezet voor allerlei onderhoudsklussen, waardoor het huis en de omgeving weer een frisse opknapbeurt heeft kregen.
Daarnaast hebben we activiteiten georganiseerd voor de kinderen. Spelletjes, sport, creativiteit – maar vooral: tijd en aandacht. Het was bijzonder om hun glimlach te zien en hun energie te voelen.
We spraken ook met de leiding, de tantes en ooms die dag in dag uit zorgen voor de kinderen. Hun verhalen gaven ons een dieper inzicht in het leven in het kindertehuis en de uitdagingen waar ze mee te maken hebben. We kregen presentaties over het CEC-trainingsschool en het tweede-faseproject wat zich inzet voor jongeren vanaf 18 jaar die het kindertehuis verlaten en ondersteuning krijgen om hun weg te vinden in hun studie, werk en plaats in de maatschappij. We hebben gehoord wat voor belangrijk plaats beiden projecten voor jongvolwassen hebben binnen Casa de Esperanza.
Het was mooi dat we onze achterban via Polarsteps mochten meenemen wat we elke dag beleefde en ervaarde. We hebben veel warme bemoedigingen van hun gekregen, die onze hebben gesterkt in onze reis
Wat ons raakte
De verschillen tussen Nederland en Bolivia waren groot en soms confronterend. We werden stil van de omstandigheden waarin kinderen leven, maar ook van de veerkracht die we zagen. Het maakte diepe indruk op ons allemaal.
Natuurlijk hadden we ook onze eigen uitdagingen: hoogteziekte, maagproblemen, vermoeidheid en de intensiteit van alle indrukken van alles wat we meemaakten. Toch voelden we het vooral als een grote zegen dat we dienstbaar mochten zijn en Gods liefde mochten uitdelen. En misschien nog wel meer: dat we Zijn liefde door de kinderen en de medewerkers weer mochten ontvangen.
Samen onderweg
Aan het eind van de reis maakten we nog een korte tour naar Copacabana en de eilanden Isla de la Luna en Isla del Sol. Even ademhalen, genieten van de prachtige natuur en samen alles verwerken
wat we hadden meegemaakt.
Dankbaar terugkijken
Als we nu terugkijken, kunnen we uitspreken: dit was een reis om nooit te vergeten. We nemen zoveel mooie herinneringen mee, maar ook vragen en stof tot nadenken. We hebben gezien hoe groot Gods liefde is en hoe die zichtbaar wordt in het leven van de kinderen in Casa de Esperanza.
We bidden dat dit kindertehuis ook in de toekomst een plek mag blijven waar kinderen zich geliefd weten en kunnen opgroeien met hoop.
Wat een voorrecht om deel te mogen zijn van dit werk!
